بی‌گمان یکی از روشنفکران برجسته‌ی ما در دوره‌ی رضا شاه پهلوی، ذبيح بهروز است. اگرچه حتی نیمی از طنزهای او در دست مردم نیست و بخش مهمی از آنها منتشر نشده، بر اساس همین اندازه‌ی منتشر شده، می‌توان او را بزرگترین طنزسرای ایران پس از عبید زاکانی شمرد....
کتاب معراج نامه ابن دیلاق را منسوب به شادروان ذبيح بهروز می‌دانند.
